Ze is eigenlijk aan het werk vandaag maar heeft zichzelf even op ‘afwezig’ gezet voor dit interview. Thuiswerken heeft zo zijn voordelen.
Vanmiddag ben ik op de koffie bij Sophia ´t Jong.
Sophia wordt in 1975 geboren in Sliedrecht. Twee jaar later krijgt ze een broertje en zes jaar later ook nog een zusje. Haar vader is leraar wis-, schei- en natuurkunde en haar moeder komt uit een slagersfamilie. Sophia is regelmatig te vinden in en nabij de winkel van haar grootouders.
“Het was een warm gezin”, zegt Sophia. Een creatief gezin ook.
Op verjaardagsfeestjes worden optredens verzorgd en creatieve spelletjes gedaan en Sophia’s vader kan mooi zingen, muziek maken en verhalen vertellen.
Haar ouders zijn lid van de Gereformeerde Bond en Sophia wordt reformatorisch opgevoed. Ze gaat naar een reformatorische lagere school (“Elke dag een rokje of jurkje aan”) en daarna naar de reformatorische mavo en vervolgens naar de christelijke meao in Dordrecht.
Na de meao werkt Sophia drie jaar op een assurantiekantoor in Rotterdam en daarna krijgt ze een baan bij de Rabobank in Sliedrecht. Een jaar later gaat ze bij de Rabobank in Schoorl werken en in 1998 verhuist ze tijdelijk naar een zomerhuisje in Schoorl. Weer een jaar later gaat ze samenwonen met haar toenmalige vriend. In 2003 trouwen zij en in 2004 wordt dochter Julia geboren en in 2007 zoon Bas. Helaas houdt het huwelijk geen stand en een jaar na de geboorte van Bas gaan Sophia en haar man uit elkaar. Een scheiding is natuurlijk altijd een verdrietig iets. “Maar,” zegt Sophia, “ik ben een positief mens. Jij bepaalt zelf hoe je met een situatie omgaat, dat heb ik ook moeten leren. Mijn geloof was daarbij wel essentieel.”
Inmiddels heeft ze sinds een paar maanden een nieuwe relatie.
In 2006 gaat ze samen met haar man naar Kenia om daar een schooltje te bouwen voor gehandicapte kinderen. “Het is belangrijk om er voor je medemens te zijn”, zegt ze.
Bij de Rabobank werkt Sophia eerst als verzekeringsadviseur en later als procescontroller en na een hbo-opleiding bedrijfskunde in de avonduren geeft ze leiding aan drie bankkantoren.
Na een reorganisatie mag Sophia er voor een jaar uit. Ze is dan inmiddels 40 jaar en tijdens deze sabbatical volgt ze een master Verandermanagement en geeft ze Nederlandse les aan allochtone moeders op de basisschool van haar kinderen. Na dat jaar krijgt ze een baan bij Turien & Co (“Ik gaf leiding aan een afdeling en zette daarnaast een casemanagementbedrijf op”) en sinds een jaar werkt ze als manager bij Felison Assuradeuren BV (onderdeel van ASR) in Velserbroek. Ze houdt zich bezig met ziekteverzuimverzekeringen voor werkgevers en werkt gedeeltelijk thuis en op de zaak. “Ik heb iets met mensen aansturen, cijfers, data- en procesoptimalisatie.”
Sophia heeft ook iets met sport. Ze tennist al vanaf haar 10e, roeit graag, houdt van wandelen en gaat twee keer naar Nepal om te hiken. “Ik had de laatste keer wel last van een hernia maar heb toch de pass van 5400 m gehaald. Enorm overweldigend om op de bergpass te staan, kijkend naar de pracht van de natuur, samen met een vriendin, drager en gids.” Als iemand die alleen maar van het kijken naar sport houdt, neem ik mijn spreekwoordelijke petje daar diep voor af… Verder houdt ze ook van met vrienden op een terras zitten, films (met name detectives en historische films) kijken en lezen, al is dat laatste met name iets voor de vakantie aangezien ze al veel moet lezen vanwege haar werk.
Als kind is Sophia al actief binnen het jeugdwerk in de kerk in Sliedrecht. Zo organiseert ze bijvoorbeeld kampen en helpt ze bij de koffiebar. Eenmaal in Alkmaar raakt ze tot op de dag van vandaag betrokken bij de Kindernevendienst in de Vrijheidskerk, leidt ze kinderclubs en is ze een tijdje lid van de taakgroep Vorming en Toerusting. Sinds 2022 is Sophia kerkrentmeester bij het CvK en tegenwoordig maakt ze ook deel uit van de Toekomstgroep.
Over toekomst gesproken, Sophia vindt dat we als kerk in Alkmaar onze krachten moeten bundelen, kijken naar de mogelijkheden en verbinding moeten zoeken. “Eigenlijk zijn er weinig verschillen, we moeten elkaars kwaliteiten benadrukken”, zegt ze. Een duidelijke visie hierbij, waarbij (ook) op projectmatige wijze activiteiten kunnen worden opgepakt, is volgens haar belangrijk. “Wie willen we bereiken, op welke manier en hoe zorgen wij ervoor dat het ook plaatsvindt? Stap voor stap, waarbij we oog houden voor elkaar. Het is grandioos te zien op welke wijze de vrijwilligers zich inzetten voor onze kerk en dat moeten we met elkaar koesteren.” Samenwerking tussen Noord en Zuid gebeurt al steeds meer, bijvoorbeeld binnen de Kindernevendienst, de interactieve vieringen en ook op het gebied van communicatie worden de koppen nu bij elkaar gestoken.
Gemeenteleden uit Zuid en uit Noord bezoeken steeds vaker elkaars diensten. “Ik ben van plan ook wat vaker naar De Blije Mare te gaan”, zegt Sophia. Wat mij betreft is ze van harte welkom!
Letty van der Graaf
