Tussenverslag Athene-reis
We hebben jullie er dit voorjaar figuurlijk mee doodgegooid, onze aanstaande reis naar Athene. Nu is het tijd voor een tussenverslag. Beide kerken hebben op 18 augustus het korte filmpje gezien van de eerste groep. Als ik dit schrijf is de tweede groep net begonnen en hun deel van het verhaal kan hier dus niet geplaatst worden. Het verslag komt dus in twee delen. Dan kunnen jullie ook twee keer genieten!
Ik zal in dit stukje wat breder uiteenzetten wat Stichting Christian Refugee Relief (CRR) daar doet en hoe wij daar onderdeel van zijn gaan uitmaken, laten we zeggen het ambtelijke deel. Volgende keer laten we alle groepsleden aan het woord zodat zij hun eigen ervaring kunnen delen.
Nieuws uit de Vredestuin
Wat hebben we toch een bijzonder tuinjaar. Klaagden we aan het eind van juni nog over de vele regen en de grote hoeveelheid slakken, de afgelopen weken moest er weer gesproeid worden vanwege de droogte en de hitte. Van het ene uiterste in het andere. Dat is een hele uitdaging voor de bomen, bloemen en planten. Dan ook nog die steeds terugkerende snoeiharde zuidwestenwind die de bladeren geselt, takken en stengels doet breken en je hebt alle ingrediënten bij elkaar om er een moeilijk tuinjaar van te maken.
Bij elke Open Tuinen Dag kregen we de verhalen te horen van bezoekers die in hun eigen tuin de moed een beetje begonnen te verliezen. Eerlijk gezegd hebben wij dat soort momenten ook wel eens eventjes gehad.
Uit het CvK
Genoeg te doen, maar drukte maak je zelf.
Een gevleugelde uitspraak van een van de managers waar ik onder werkte bij het accountantskantoor was: “Het wordt altijd weer zomer”. Dit was gebaseerd op de gedachte dat alle ondernemingen na 31 december hun jaarrekening gingen maken, je een heel druk voorjaar met controles had en dat het in de zomer dan rustig zou worden. Als ik dit doortrek naar de kerk dan zie je wel een beetje hetzelfde patroon. Wij beginnen het kerkelijk jaar met advent en Kerst en vieren in het voorjaar Pasen en Pinksteren. Daarna valt het een beetje stil met de bijzondere dagen.
Even voorstellen...
Op een warme middag in augustus rijd ik naar Velserbroek voor een interview met JOKE ZUIDEMA, vanaf 1 september onze nieuwe predikant in de Vrijheidskerk.
Stapels opgevouwen verhuisdozen staan klaar om gevuld te worden. Dat wordt best nog wel een klusje maar ze heeft ervaring met verhuizen en hulp dus dat gaat vast wel lukken.
Joke wordt in 1961 in Heemskerk geboren. Ze is een zgn. nakomertje en heeft dan al drie broers en twee zussen. “Mijn jongste zus en ik waren eigenlijk niet de bedoeling”, zegt ze maar gelukkig zijn haar ouders toch wel blij met hen. “Ik ben best wel verwend.”
Het gezin behoort tot de Vrije Evangelische Gemeente in Beverwijk, een behoorlijk orthodoxe gemeenschap. Joke voelt zich daar dan ook op een gegeven moment niet meer thuis en stapt als ze volwassen is over naar de veel ruimdenkender gemeente in Amsterdam.
Kerkelijk Bureau gesloten
Het Kerkelijk Bureau is gesloten van 18 t/m 27 september.
Afbeelding van Michal Jarmoluk via Pixabay
Leven in verwondering
Zing voor de Heer een nieuw gezang,
Hij laaft u heel uw leven lang
Met water uit de harde staan,
Het is vol wond’ren om u heen.
Een hoogtepunt in de liturgie vind ik het zingen van een loflied, het Gloria.
Het bepaalt me elke keer bij het wonder van leven. Het helpt me om me te realiseren, dat het “vol wonderen om ons heen is”. Woorden van de dichter Willem Barnard.
Niet altijd is je hart open om een lofzang te zingen …
Het vraagt soms moed om te blijven leven in verwondering. Door wat je ziet en hoort om je heen. Mogelijk door verdriet in uw persoonlijk leven. Natuurlijk mag dat ook ruimte krijgen in het leven met elkaar, in het gebed.
En toch … dwars door de gebrokenheid van leven, die hoorbaar en zichtbaar is, kun je je elke dag opnieuw openen voor verwondering.
Uit de AK
In de afgelopen periode vergaderde de AK op 16 april en 28 mei.
De jaarrekeningen van het CvK en van het CvD zijn besproken en definitief goedgekeurd. Door omstandigheden is het er niet van gekomen er een gemeenteavond over te houden. In het najaar, bij de behandeling van de begrotingen, zijn we voornemens dat wel te doen, gekoppeld aan een ander onderwerp, hoogstwaarschijnlijk iets uit de voortgang van de Toekomstgroep.
We scherpten het verschil tussen ambtsdrager en taakdrager aan. Het belangrijkste punt is het wel/niet mogen stemmen in zaken die dat vereisen. In alle andere gevallen werkt iedereen op dezelfde wijze mee.
Even voorstellen...
In juli woont ze precies een jaar in Alkmaar, samen met haar man, maar beiden zijn al helemaal ‘ingeburgerd’ in De Blije Mare en doen regelmatig mee met activiteiten.
Vanmiddag ben ik op bezoek bij Rinske Salfischberger-van der Zee.
Rinske wordt in de eerste maand van 1960 geboren in het Friese Bakhuizen. Ze is vernoemd naar haar oma van moederskant en daar is ze trots op.
Na haar worden nog drie kinderen geboren. Beide ouders zijn actief binnen de Nederlands-Hervormde kerk, o.a. als diaken. “Het kerkenwerk is mij met de paplepel ingegoten”, zegt ze.
Van de Toekomstgroep
Het is best een tijdje geleden dat we van ons hebben laten horen, tenminste, hier in Samen Verder. Niet dat we stil hebben gezeten, integendeel. Na de bijeenkomst in november, waarvan een kort verslag stond in de Samen Verder van december, hebben we, via de kerkenraden, de taak- en werkgroepen benaderd met de vraag om een of twee initiatieven in te dienen die in lijn met de gelanceerde toekomstvisie liggen.
Die vraag is in januari gesteld; de reacties wilden we uiterlijk 1 april binnen hebben.
En … gelukkig kwamen de reacties binnen!
