Vanavond ga ik voor de verandering eens niet de deur uit voor mijn maandelijkse interview. Aangezien ze toch al bij me thuis is voor een vergadering kunnen we het interview net zo goed gelijk deze avond doen, wel zo praktisch.
Deze maand mag ik Inge Hesselink nader aan u voorstellen, sinds oktober de nieuwe scriba van de Wijkkerkenraad in Noord.
Inge wordt op 15 mei 1977 in Hardenberg geboren in een Nederlands-Hervormd gezin. Ze heeft dan al een broertje van twee jaar. Haar ouders wonen nog steeds in hetzelfde huis.
Vader Hesselink werkt op de afdeling Inkoop bij de kunststoffenfabriek Wavin, Inges moeder komt uit een echte bakkersfamilie maar na de geboorte van de kinderen stopt ze met het werk in de winkel.
“Ik heb een fijne jeugd gehad”, zegt Inge. Ze gaat naar de kindernevendienst en de catechisatieavonden in de kerk en doet daarna belijdenis.
Inge kan goed leren en na de basisschool gaat ze naar het vwo in Hardenberg. Ze houdt van talen en kiest na het vwo voor de opleiding economisch-linguïstisch aan de heao in Emmen. Tijdens deze opleiding studeert ze een half jaar aan de universiteit in Alicante, Spanje en loopt ze een half jaar stage vlakbij Lille in Frankrijk. Afstuderen doet ze in Toronto, Canada. Een heel internationale opleiding dus. Na haar afstuderen weet ze eigenlijk niet zo goed wat ze wil gaan doen maar ze vindt marketing heel interessant en gaat nog een verkorte doctorale opleiding marketing management aan de universiteit van Groningen volgen. Op haar 24e studeert Inge af en wordt het tijd om een baan te zoeken. Ze begint als intercedent bij Tempo-Team Uitzendbureau en verhuist naar Emmen, waar ze zes jaar zal blijven wonen. “Niet echt mijn ding”, zegt ze maar je moet ergens beginnen. Er zullen nog veel werkgevers volgen. Een IT-bedrijf waar ze verantwoordelijk is voor de marketing bijvoorbeeld, met een vestiging in Hilversum waarvoor ze in die plaats een huis koopt en naar Noord-Holland verhuist. Na een reorganisatie houdt deze baan op te bestaan en krijgt Inge een baan bij de vakbond CNV in Utrecht en Hoofddorp. Ze zal hier zes jaar blijven werken, totdat ook daar een reorganisatie plaatsvindt. In 2018 krijgt ze haar huidige baan bij Kommer Biopharm in Heiloo, een groothandel in agrarische producten. Het bedrijf levert o.a. aan Ranzijn en Welkoop. Inge werkt tot op de dag van vandaag vijf dagen in de week op de afdeling marketing, dit houdt o.a. in dat ze de website onderhoudt, artikelen op de webshop plaatst, nieuwsbrieven verstuurt, stands inricht voor beurzen en regelmatig met een paar collega’s nadenkt over thema’s als duurzaamheid. “De bestrijdingsmiddelen gaan er in de toekomst allemaal uit maar wat komt er voor in de plaats?”
Tijdens een groepsvakantie in 2010 naar Zuid-Afrika leert Inge haar vriend Bert kennen. Bert woont in Alkmaar, is twaalf jaar ouder dan zij en vader van drie puberzonen, die om het weekend en in de vakanties bij hem wonen. Een jaar later trekt Inge bij hen in. Dat is in het begin voor alle partijen natuurlijk even wennen maar het komt allemaal goed.
Bert is aangesloten bij het Apostolisch Genootschap en zo nu dan gaat Inge met hem naar een bijeenkomst en hij gaat af en toe met haar mee naar De Blije Mare.
Inge sluit zich aan bij de kleine werkgroep Communicatie in onze kerk en samen met Geert Bruijnes en mijn persoontje maakt ze hier nog steeds deel van uit.
Eind 2023 vraagt Ferdinand Coehoorn Inge om het scribaat van hem over te nemen. “Dat was wel even schrikken”, zegt ze maar gelukkig doet ze het wel. “Het past wel bij mij”, zegt ze nu en ze leert op deze manier ook veel meer mensen kennen.
Verder verzorgt ze ook samen met Geert de wekelijkse nieuwsbrief, twee weken op en twee weken af. Dat is best wel vaak dus wat extra hulp hierbij zou meer dan welkom zijn…
Inge houdt van lezen (“Ik lees heel veel”) en dan het liefst thrillers en detectives, met name van Scandinavische schrijvers. Ze is ook best sportief want ze loopt twee keer per week hard, blessures daargelaten.
Reislustig zijn Bert en Inge beiden. Ze zien in de loop der jaren heel wat van de wereld. Zo reist Inge in de tijd dat ze nog alleen is door Peru en loopt ze daar vier dagen de zgn. Inca Trail en reizen ze samen naar Cuba, Vietnam en Costa Rica, om maar wat te noemen. “Maar ook gewoon naar Italië en België, hoor”. Ze wil graag nog een keer naar Cambodja en Japan.
Als ik Inge vraag naar haar muzikale voorkeur noemt ze o.a. Van Dik Hout en Bryan Adams.
In haar jonge jaren zingt ze zo’n jaar of zeven bij een jeugdkoor maar van zelf een instrument bespelen is het nooit gekomen.
Wat de toekomst betreft sluit ook Inge een samengaan met de Vrijheidskerk niet uit. Het punt van jongeren in de kerk blijft wel een dingetje maar als die niet komen moet het maar met de mensen die er wél zijn. “De kracht van onze gemeente is dat er zoveel mensen bij betrokken zijn, daarom kunnen we nu ook zonder predikant prima door”. Met mensen als Inge in ons midden gaat dat zeker lukken!
Letty van der Graaf-Wester
