Als u dit leest is het nieuwe jaar bijna een maand oud. De meeste goede wensen, bedoelingen en voornemens liggen alweer achter ons. De grote uitdagingen in 2024 vragen onze aandacht: de oorlogen in de Donbas en Gaza, de impact van de klimaatverandering, de toegenomen polarisatie over migratie, het verlies aan vertrouwen in de overheid en de nieuwe ervaring van onderdeel zijn van een christelijke minderheid in ons land. Wat kan ons daarin en daartegenover moed en kracht geven? Als we naar onze voorouders in het geloof kijken, gaat het over geloof, hoop en liefde (1 Kor. 13: 13). Daarmee zijn zij de uitdagingen van hun tijd aangegaan.
Geloof (vertrouwen) als de zekerheid dat God zijn beloften houdt (Hebr. 1: 1). Dat als we ons op Jezus richten, Hij ons de moed en de kracht zal geven om door te gaan (Hebr. 12: 2). Hoop omdat God onze wereld in Jezus heeft ondergebracht om haar uiteindelijk te verlossen en te vernieuwen (Ef. 1: 9-10). Liefde omdat we vol zijn geworden van Gods liefde toen de Geest van Jezus in ons kwam (Rom. 5: 5).
In dat geloof, die hoop en deze liefde zijn we uiteindelijk onderweg naar een nieuwe hemel en nieuwe aarde, waar geen pijn, verdriet en rouw meer zal zijn. En met Jezus' eerste komst op aarde is die nieuwe wereld al onder ons gekomen. De gave van de Geest is daar de eerste aanbetaling, de waarborgsom of het onderpand van (Hand. 2:38; Ef. 1:13; Rom. 8:23). Het is ook een kracht van God die ons leven, onze kerk en daardoor heen onze maatschappij kan veranderen (Ef. 3: 20). Natuurlijk is er ook die andere kant: ziekte en dood zijn niet voorbij, natuurrampen, menselijk kwaad en falen blijven. Die nieuwe wereld waar we op hopen komt er niet zomaar; Paulus spreekt over bevrijding uit de slavernij, het kind dat uit de barensweeën geboren wordt (Rom. 8: 22), en Jezus heeft het over oorlogen, aardbevingen en epidemieën als tekenen van een einde dat eerst komen moet (Luc. 21: 9, 11).
Uiteindelijk gaat het mijns inziens om geloof, hoop en liefde, waarin God, Jezus en de Geest een fundamentele rol spelen. Daarin verschillen we als christenen van niet-christenen, want in het aangaan van de uitdagingen van onze tijd kunnen we op de beloften van God staan. Dat staan-op betekent dat we God aan die beloften houden, dat we daarop durven vertrouwen, dat ze dan waar worden in ons leven en vandaaruit in de wereld om ons heen! Dat durven vertrouwen is een waagstuk, een risico nemen, iets wat we alleen maar beetje bij beetje kunnen leren. Maar je moet wel een keer beginnen met radicaal je vertrouwen op Jezus te stellen in de concrete omstandigheden van jouw leven. En daarna kan dat vertrouwen groeien net als een mosterdzaadje dat uitgroeit tot een boom (Matt. 13, 31-32). Misschien ben je niet gewend om zo concreet te geloven, maar dit is beslist meer dan woorden. Kijk maar naar de verhalen uit de Bijbel en naar de ervaring van christenen uit de vervolgde kerk!
Ane Mulder
