Het is de eerste échte winterdag en in de wijk Huiswaard 1 waar ze haar hele leven al woont zijn de stoepen en wegen flink bevroren. Ik waag mij niet graag op glad ijs, al helemaal niet in de letterlijke zin van het woord. Maar als ik schoorvoetend haar voordeur nader staat deze al wijd open en op haar stoep is gestrooid. Als enige stoep in de buurt trouwens. Binnen is het warm en gezellig en de grote kop thee smaakt prima.
Op deze koude dag ben ik op bezoek bij een van onze actieve jonge mensen in de gemeente: Paulien Jellema.
Paulien wordt op 7 oktober 2002 in alle vroegte in het ziekenhuis in Alkmaar geboren. Als ze een jaar of 2 is krijgt ze nog een broertje, Wouter.
Paulien gaat als kind naar basisschool De Prinsenhof aan de Tochtwaard en heeft het hier erg naar haar zin. “Ik heb het heel erg leuk gehad”, zegt ze. “Ik mocht altijd de meesters en juffen helpen”. Dat ze in groep 5 bruidsmeisje op de bruiloft van haar meester mag zijn, noemt ze toch wel het hoogtepunt uit haar basisschoolperiode.
In groep 8 krijgt ze het advies kb/tl maar al in het eerste jaar op het Jan Arentsz ziet haar mentor dat Paulien meer in haar mars heeft en ze slaagt na vier jaar dan ook voor haar vmbo-tl examen. Na het vmbo gaat ze naar het Horizon College voor de driejarige opleiding voor Onderwijsassistent. Met dit diploma op zak neemt Paulien een tussenjaar van school en gaat ze werken als onderwijsassistent op de mytylschool De Ruimte in Bergen NH. In deze periode (2021) krijgt Paulien helaas de diagnose diabetes en al gauw krijgt ze een sensor op haar arm om zo haar glucosewaardes op haar telefoon bij te kunnen houden. In het boek ‘Je kan er oud mee worden’, geschreven door ons gemeentelid Arjen Buringa, leest ze veel interessante informatie.
Door regelmatig te eten en een beetje op haar voeding te letten kan ze prima met de situatie omgaan. “Mijn leven gaat gewoon door”, zegt ze.
Inmiddels zit Paulien in het tweede jaar van de IPABO in Alkmaar. Ze wil later het liefst docent worden in de middenbouw van de basisschool maar op dit moment loopt ze nog stage in groep 3 van De Bareel in Heemskerk. Leuk detail: ons gemeentelid Petra Kool uit Noord is op De Prinsenhof nog Pauliens eigen juf maar nu in Heemskerk haar collega. Het kan verkeren.
Paulien korfbalt al zo’n jaar of 14, spreekt graag met vriendinnen af om dan bijvoorbeeld eerst samen te koken en daarna een film te bekijken en houdt van verschillende stijlen muziek, met name uit de Top 40 en musicals.
In mei 2023 gaat ze voor het eerst niet meer met haar ouders op kampeervakantie maar met een vriendin naar Italië. Voor volgend jaar staat Griekenland op het programma en dan met name de plekken waar Mama Mia is opgenomen.
Voordat Paulien met haar studie aan de pabo begint, leest ze veel en dan het liefst levensverhalen en boeken vanuit een ik-perspectief. Tegenwoordig voornamelijk nog studieboeken.
Van jongs af aan groeit Paulien met het christelijk geloof op. “Ik was er eigenlijk altijd wel mee bezig.” In de Vrijheidskerk zit ze in de leiding van de Kindernevendienst en de crèche en ze werkt mee aan de interactieve vieringen. Op Eerste Paasdag 2023 doet ze belijdenis van haar geloof. “Geloof is belangrijk in mijn leven. Bij de lessen levensbeschouwing op school praat ik er ook over al ben ik soms wel de enige in de klas.” Daarom gaat ze ook graag naar de EO-Jongerendagen, daar is ze tenslotte absoluut niet de enige die gelooft.
In 2019 gaat Paulien mee met de diaconale jongerenreis vanuit onze gemeente naar Ghana. “Dit was een fantastisch mooie reis”, zegt ze. “Ik herlees nog regelmatig de dagboekverslagen uit die tijd”.
Wat de toekomst van onze kerk betreft vermoedt ze wel dat we straks naar één kerkgebouw zullen gaan. “Waar maakt mij niet uit”.
Gewoontegetrouw vraag ik Paulien natuurlijk ook even of ze de lezers van ons kerkblad nog iets mee wil geven. Ze hoeft niet lang na te denken. “Het leven hoeft niet moeilijk te zijn, je maakt het zo moeilijk als je zelf wilt.”, zegt ze. Waarvan akte.
Met jonge mensen zoals Paulien zie ik de toekomst van de kerk (in de ruimste zin van het woord) positief tegemoet.
Als ik heel voorzichtig terugloop naar mijn auto denk ik “Wat een mooi mens weer om te interviewen.” Het voelt opeens een stuk minder koud…
Letty van der Graaf-Wester
