Hoop

In deze zomerperiode is de liturgische kleur groen. Deze kleur symboliseert hoop en groei. We vierden in het voorjaar het feest van Pasen en van Pinsteren. Feesten die doorklinken in onze vieringen. Elke zondag ontsteken we de paaskaars, zichtbaar symbool van het Licht van Christus in ons midden. We bidden, soms zingend, om de aanwezigheid van de Heilige Geest: Veni Sancte Spiritus.

In het vertrouwen en met de hoop dat de Geest van God met ons meegaat in het leven elke dag. Er is veel in het leven dat ons kan doen wanhopen. Mogelijk in uw persoonlijk leven, in de maatschappij. In de beelden, die we zien van oorlog, honger, geweld. En toch … blijven we vieren, hopen, bidden en werken. We zien in de schepping veel tekenen van hoop. Het wonder van groei en bloei, zo zichtbaar in de lente en de zomer. We zien in het dagelijks leven hoop in hoe mensen met elkaar omgaan. Met aandacht en liefde, met zorgzaamheid.
Hoop is een sterke kracht die mensen in beweging zet. Deze kracht is verwoord in het volgende gedicht, dat ik graag met u deel:

Diep in onszelf dragen wij de hoop.
Als dat niet het geval is, is er geen hoop meer.
Hoop is een kwaliteit van de ziel en hangt niet af
van wat er in de wereld gebeurt.
Hoop is niet voorspellen of vooruitzien.
Het is een gerichtheid van de geest,
een gerichtheid van het hart, voorbij de horizon verankerd.
Hoop in deze diepe en krachtige betekenis
is niet hetzelfde als vreugde omdat alles goed gaat
of bereidheid je in te zetten voor wat succes heeft.
Hoop is ergens voor werken omdat het goed is,
niet alleen omdat het kans van slagen heeft.
Hoop is niet hetzelfde als optimisme.
Evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen.
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
ongeacht de afloop, het resultaat.

Gedicht van onbekende dichter, geïnspireerd door de gedachten van Vaclav Havel.

Marijke Geerse